به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایكنا) از خوزستان، یكی از آیات روشنگر قرآن كریم پیرامون جایگاه این دنیا در برابر آخرت، آیه 26 از سوره رعد است: «اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقَدِرُ وَفَرِحُواْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ مَتَاعٌ»: خدا روزی را برای هر که بخواهد گشاده یا تنگ میگرداند، و ] لی آنان] به زندگی دنیا شاد شدهاند، و زندگی دنیا در [ برابر] آخرت جز بهرهای [ ناچیز] نیست.
این آیه به افرادی اشاره دارد كه حیات و زندگی دنیوی آنها را شاد كرده و شادی خود را در محدوده این دنیا تعریف كرده و بنا گذاشتهاند؛ حیاتی كه از نظرگاه آخرت، بهرهای ناچیز است.
به گفته مفسران، آیه میفرماید: مردم به زندگی دنیا دلبستهاند غافل از اینکه رزق حقیقی همان رزق آخرت است و دنیا مقصود حقیقی نیست؛ بلکه متاع و وسیله ای برای زندگی دیگر است. به تعبیر علامه طباطبایی دنیا جایی است که باید در آن درصدد کسب روزی آخرت برآمد، لذا اگر دنیا را با آخرت مقایسه کنیم، زندگی دنیوی زمانی حق است که به عنوان مقدمه و وسیله لحاظ شود.
نگاهی چنین كه این دنیا مقدمهای برای ساختن حیات حقیقی انسان است، به اراده و اعمال انسان جهتی عمیق و معنادار میبخشد و این آمادگی برای حضور در جایگاه ابدی، در سخن پیامبر(ص) نشانه خردمندی انسان دانسته شده است.