اسباب آمرزش و پوشاندن نقص​ها

آنچه آیه ما را به شتاب به سوی دستیابی به آن می​خواند، مغفرت خداوند است. مغفرت در لغت به معنی پوشیدن چیزی است که انسان را از زشتی و بدی حفظ می‌کند و در قرآن به معناى آن است که خداوندعیب​ها و گناهان بندگان توبه كار خود را مى​‏پوشاند و آنها را از عذاب حفظ می​كند.

مفسران منظور از مغفرت را اسباب مغفرت دانسته‌اند كه در ادامه همین آیه در سوره آل عمران چنین بیان شده است: «الَّذِینَ ینفِقُونَ فِی السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْكَاظِمِینَ الْغَیظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ یحِبُّ الْمُحْسِنِینَ(134)،وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ یصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ یعْلَمُونَ(135)».

براساس این دو آیه اسباب مغفرت شامل انفاق، فروخوردن خشم، گذشت از مردم، نیكی و احسان به مردم، استغفار، توبه و عدم اصرار بر گناه است. در حقیقت آیه ما را ترغیب می​كند از طریق اقدام به چنين كارها و كسب اين فضايل اخلاقي، خود را از سختی​های روز حساب حفظ كنیم و تلاش می​كند، وجهه همت ما را فراهم ساختن اسباب آسودگی و نیك بختی خود در حیات ابدی قرار دهد. این همان هشداری است كه از سطر به سطر نهج​البلاغه به گوش می​رسد:

«بدانید، كه كاستن از دنیا و افزودن به آخرت بهتر است از كاستن از آخرت و افزودن به دنیا. چه بسا آنچه كاسته شده سودمند افتد و آنچه افزون شده زیان آور... . خداوند روزى شما را بر عهده گرفته و شما را به عمل فرمان داده. مبادا طلب چیزى كه براى شما بر عهده گرفته​اند، از چیزى كه بر شما فریضه كرده​اند سزاوارتر جلوه كند. به خدا سوگند، كه شك روى آورده و یقین به شك آلوده شده، تا آنجا كه پندارید، كه تحصیل رزقِ تعهد شده، بر شما واجب است و به جاى آوردن واجبات، از شما ساقط. به عمل روى آورید و از ناگهانى رسیدن مرگ بیمناك باشید، زیرا امیدى به بازگشتن عمر از دست رفته نیست و حال آنكه روزى از دست رفته باز خواهد گشت».